Tuusterpäiter (in't Düütske Originoal "Struwwelpeter" naamd) is n Bäidensbouk fon Heinrich Hoffmann uut dät Jier 1845, dät fon Margaretha Grosser in dät Seelterske uursät wuuden is. Dät is n Bouk mäd pläsierdelke Dööntjene un snurrige Bielden.

"Tuusterpäiter" - uursät fon Margaretha Grosser
Die wäästfräiske "Smoarge Piter"

Die "Struwwelpeter" is al in 130 Sproaken uursät wuuden un is in 2010 uk ätter dät Wäästfräiske as "Smoarge Piter" uursät fon Jacobus Quiryn Smink un ätter dät Noudfräiske (Sölring) as "Tuusipetji" fon Kai Klint.

Heinrich Hoffmann kuud seküür dät Seelterfräiske nit ferstounde, man dät is ountouniemen, dät hie mäd disse Uursättenge gans bliede weesen waas, so as mäd ju Uursättenge in uur Sproaken. Un seküür hiede hie dän Tuusterpäiter in ju internationoale Struwwelpeter-Familje wäilkuumen heeten un ju Uursätterske, Gretchen Grosser, ju dän Tuusterpäiter mäd hiere oaine Kompetenz un Riekdom an Ideen een näie seelterske Identitäit roat häd, foar dät flugge Wierk beglukwonsked.


Foarwoud fon dän Ferlach:
Wan aan Wäänt fluch dääge is,
Kumt dät Kristkindken uk wis’.
Wan hie it dät goude Brood
Un aal wät ju Määme sood,
Wan hie nät spielt, broaf un stil,
Mäd sien froaie Bäidenspil,
Bie dän Goang deer truch ju Stääd
Sik fon Määme stjuurje lät,
Jee, dan kricht hie sicher uk
Kluntje un een Bieldebouk

Uut dän Tuusterpäiter::
Kiek moal wäl deer stoand!
Tuusterpäiter wäilbekoand.
Hie wüül goar nit liede
Sien Nailen nit ousniede,
Nit moal insen in een Jier,
Keeme liet hie nit sien Hier.
Älkuneen laached luud
Tuusterpäiter uut.

Uutgoawen

Beoarbaidje

Ferbiendenge ätter buten

Beoarbaidje
  Klik hier foar moor touheerige Mediendoatäie ap Wikimedia Commons.