Gräinens Läid (Grönnens laid) is ju Nationoalhymne fon Groningerlound.

Gräinens Läid in Groningsk|Gräinensk Beoarbaidje

Grönnens laid.[1]

Van Lauwerzee tot Dollard tou
Van Drente tot aan 't Wad,
Daor gruit, daor bluit 'n wonderlaand,
Rondom ain wondre stad: *)
Ain Pronkjewail in gaolden raand
Is Grönnen: Stad en Ommelaand.

Daor broest de zee, daor hoelt de wind
Daor soest 't aan diek en wad,
Maor rusteg waarkt en wuilt het volk
Het volk van loug en stad.
Ain Pronkjewail in gaolden raand
Is Grönnen: Stad en Ommelaand.

Daor woont de dege degelkhaaid
De wille, vast as staol,
Daor vuilt het haart, wat tonge sprekt
In richt- en slichte taol.
Ain Pronkjewail in gaolden raand
Is Grönnen: Stad en Ommelaand.

*) Wordt gezongen: Rondom, rondom, ain wondre stad. Zo ook in de andere strofen.

Gräinens Läid in Seeltersk Beoarbaidje

Fon Lauwersee bit Dollard tou,
Fon Drente bit an 't Wääd,
Deer groaijt, deer blöit een Wunderlound
Runduum een wundere Stääd.
Een Prunkjuuweel in goulden Raant
Is Gräinen, Stääd un Umelound;
Een Prunkjuuweel in goulden Raant
Is Stääd un Umelound;

Deer bruust ju See, deer huult die Wiend,
Deer suust 't an Diek un Wääd,
Man rauelk oarbaidet un plouget dät Foulk,
Dät Foulk fon Täärp un Stääd.
Een Prunkjuuweel in goulden Raant
Is Gräinen, Stääd un Umelound;
Een Prunkjuuweel in goulden Raant
Is Stääd un Umelound;

Deer woont ju däge Dägelkaid,
Die Wille, fääst as Stäil,
Deer fäilt dät Haat, wät Tunge spräkt
In gjuchte un sljuchte Toal.
Een Prunkjuuweel in goulden Raant
Is Gräinen, Stääd un Umelound;
Een Prunkjuuweel in goulden Raant
Is Stääd un Umelound;

Sjuch uk Beoarbaidje

Ferbiendenge ätter buuten Beoarbaidje

  1. Maandblad „Groningen“. Tweede jaargang 1919/1920. Groningen, Inhoud & S. 25