Benutser:Heinz/Keening Räidbod

Hie een fääre uutwierkede Foatenge fon Keening Räidbod, dän Fersäik fon een Truurspil ap Seeltersk, man kloor is dät noch heel un aal nit. Deer sunt noch sproakelke Faile, tou kuute Bielden, uunfonsuunelke Uutdrukswiesen un Färsmäiten oane, wät aal noch uutwierked blw. skier moaked wäide mout.

DIE FÄÄRME DEEL

FÄÄRME BIELDE – OOLDGIESEL SIN DOOD

Keening Ooldgiesel ap Stierwebääd, Räidbod stoant jieuwenske him.

Ooldgiesel: Mien Gröitnis, Räidbod, sät die deel,
Mie rakt dät Skiksoal aan Befeel:
Iek bän al grääsich kroank un süük,
So bleek, so swäk, so dannich, kiek!
Min ljoowen Suun, iek stierwe bolde
Un mai die noch aan Foardraach hoolde.
Foar mie is dät nu fuuls tou leet,
Ap mie täift al ju Hälle heet!
Wääruume iek die deer mäd taagje,
Mäd aal mien grääs'ge Suurgen plaagje?
Noch häst du Bunken stäärk un suund,
Noch bäst du fon neen Slacht nit wuund,
Noch stoanst du jung un strääwich hier,
Noch oanst du niks fon't Stierwejier!
Man kiek foaruut, wo loange so?
Fon hier un nu tourääch iek sjo:
Dät Äidenlieuwend blift nit loang,
Un foar ju Hälle bän iek boang.
Du läit die deepe fon'n Pestoor,
Dan eepent sik ju Heemelsdoor',
Wan't Äidenlieuwend is foarbie,
Dan täiwt een eeuwich Ljoacht ap die!

Räidbod: Uus oolde Godde skäl'k ferräide?
Dan ljauer inne Hälle bräide!
Wäl häd ju hoochste Wiesegaid,
Is dät nit Woodens Goddelkhaid?
Kricht hie nit aalerniepst Begjucht,
Wät hier ju Fuugelwaareld sjucht?
Wäl uurs, as Woodens Wieuw, wäl,
Wäft Wulken ap dät Weeuwerstäl?
Wät also eerst du dan nit Fräije,
As Tol foar Sainenge un Wäie?
Wääruume eerst du nit ju Äide,
Kon sunner hier wäil Lieuwend wäide?
Rakt ju nit Ieten, nouch un sääd,
Drächt suurgjend nu dien Kroankenbääd?
Un hieren Suun, fon Wooden säärm,
Stoant hie nit buppe riek un äärm,
Af wät, wan wäil nit Tuuners Hoomer,
Drift älk bie Grummel in sin Koomer?
Wäl buute Täi häd wäil ju Macht,
Uur'n Uutgong fon een hädde Slacht,
Eenhoundich hooldend bloot dät Hääft
Fon't Swäid, un daach mäd groote Krääft?

Ooldgiesel: Bloot aan God häd Aalmacht un Krit,
Do uur, min Suun, do rakt dät nit.

Räidbod: Do rakt dät nit? Wo meenst du dät?
Deer häbe iek mie ap ferlät!

Ooldgiesel: Roat' dät twäin Godde, hieden bee
Een hoolwe Aalmacht ap ju Stee',
Un hoolich is nu moal nit aal,
Ferstoanst du dät, af bäst du maal?
Dät rakt't, wan't Aalmacht rakt, bloot een!
Wildääge rakt dät uk wäil neen,
Man wäl kuud' dan een Waareld stjuurje,
Een Niks wäil tou een Wät feruurje?
Aan God, dän rakt dät, leeuwe iek,
Dät Aal, dät is sien Keeningriek!

Räidbod: Min Foar, iek häbe die fersteen,
Du bäst tou't Kristendum uurgeen.
Deeruum bäst du do Kristen Fjuund,
Mäd düsse Franken in dän Buund!
Häst bloot ju Silme noch nit kriegen,
Uum in dän Heemel aptoustiegen.
Nu bidje iek die, du min Foar,
Fertäl mie fon din Gloowe moor!

Ooldgiesel: Dät is tou leet, iek wäide swäk,
Min Lieuw loodich as aan Säk,
Iek kon mie nit an't Lieuwend biende,
Iek fäile, dät mien Sinne swiende,
Pestooren konnen moor die tälle,
Iek mout adeel nu, in ju Hälle.

(Sakket ap sien Bääd deel un is dood)

Räidbod: Baabe? Baabe? Wääs nit dood!
Wät foar een Äilend, wäkke Nood!
O Baabe, bäst du fon mie geen?
Iek häbe dät noch nit fersteen!
Niks oanjend ätter Huus iek koom,
Niks oanjend iek ju Klinke noom:
Hie moaste stierwe, kwad hie do,
Iek kon't nit foatje, kon't nit sjo!
Tou fäl, tou gauuw geen dät aal -
Iek wäide dwälsk, iek wäide maal!
Mien Toanken troalt sik aal in Kringe,
Däd sik heel un aal ferwringe –
Süükjen, Stierwen, Hällenwoan,
Fermongelt sik as Fat un Troan,
Aan uuntruchsjuunelk tjukken Bräi,
Uunseeden, uunferdaud un räi,
Galsterch griese Düüwelsmolk,
Rotterch, kwatterch wält die Kolk,
Wält as Floud, as hooge See,
Lät neen Raue, lät naan Free,
Lät nit skräiwe, lät nit roorje,
Däd mien Omme stikje, smoorje,
Lopt mie in ju Muule oane,
Loodegaid lukt deel mie doane
Däd fon binne mie besweerje,
Lät uunhuulde Troonen seerje
Deel min Moud, min Stolt, mien Krit:
Wät is nu? Iek foatje't nit!

(Foarhong gungt ticht)

TWÄIDE BIELDE – DEELBJOOR UN KROUNENGE

(Räidbod un uurswäkke stounde jieuwenske dät Grääf, do Doodendreegere brange Ooldgiesel ienwikkeld in aan Douk. Hie wäd in't Grääf laid.)

Heerold: As Heerold fon dät Fräiske Riek
Ferkändigje dät Deelbjoor iek.
Ooldgiesel, hoochsten Fräisenfüürst
Die du aan gouden Keening wierst,
Släip' hier din lääste Släip in Free,
Hier in ju Gruund, ap düsse Stee.
Un släip' daach nit so heel un aal,
Dien Seele woakje in Faalhaal!

Räidbod: Maist du, dien Suurgen heel äntjuun,
In Free foaroungunge din Suun,
So as dät in dät Lieuwend waas,
As du mie triedst min Wai toupaas:
Een Toutällen iek reeke fääst,
Iek wol besinne mie juundääst,
Dät insen, wan dät foar mie Tied,
Iek foulgje mai dän Wai so wied:
Af heet af koold, af ljoacht, af swot,
Af Eerensoal, af Broadepot,
Af heemelhooch, Af hällenjoop,
Af Fangenskup, af fräien Loop:
Wo fier dät lait, is mie juustgliek:
Wie sjo uus wier, in't Doodenriek! (Dät Grääf wäd ticht greeuwen)

Heerold: Ooldgiesel lait nu in ju Gruund,
So sluute wie aan näien Buund,
Sin Suun, naamd Räidbod, foulget him
Min näien Heer, dien Kroune nim! (Sät him ju Kroune ap un gungt vor him ap do Kniebele)
Fertreedend foar dät heele Riek,
Ju Tjoue hiermäd sweere iek!
(Stoant wier ap un traalt sik ätter do Toukiekere uume)
Un nu, dän oolde tou betoanken,
Dän junge Keening Eer' tou skoanken:
(Sjungt ap een eenfache Wiese:)
Hoalet Feete, hoalet Klippen,
Bjoor un Meede deel tou kippen,
Sunner Sätgjucht in dän Strot:
hä'wie daach noch duusend Pot!

Räidbod: (Sjungt)
Fon ju Piene tou ferheeljen,
Uur ju Slucht sik fääst tou seeljen,
Rakt dät Meede, Bjoor un Wien:
Skäd' man in dien Muule ien!

Do Suldoaten: (Sjunge)
Apgjucht sunt wie hier wai leepen,
Hier wäd mäd uus Keening seepen,
Man wäl strääwich mäd him supt
Bälterch ätter Huus wai kjupt! (Gunge kuut fon dän Been un kuume mäd holtene Feete wier.)

Räidbod: (tappet sik as eersten sien Klippe ful)Suundegaid!

Heerold: Man aal mäd Mäite,
Me mout sik nu ap Jou ferläite!
Un wan dät heele Foulk uk swonket,
Dän Keening neemens deer foar tonket!

Räidbod: (licht dul)Een bitje Bjoor kon mie nit skädje,
Iek loope apgjucht, mai iek wädje.
(Drinkt sien Klippe mädeens uut un lopt fon ju Sälskup wäch. Do Ljuude läite hiere Klippen sinke un kiekje bestat bääte him ien.)

TRÄÄDE BIELDE – RÄIDBOD IN N KRIECH MÄD DO FRANKEN

(Räidbod un sien Dochter. Räidbod boalt tou dät Publikum, wilst sien Dochter bie't Wäil sit.)

Räidbod: Aan Krist is muugelk in dät Gjucht,
Wo hie dät mäd dän Gloowe sjucht,
Man gungt dät hier uum Gloowe bloot,
Af uum uus Lieuwend un uus Dood?
Uum Gloowe, kwad die Boskupsmon,
Die Franke düssen Kriech begon!
Een döäs'ge Uutfljuchtenge, jee,
Tou breeken älken sachten Free!
Jo wollen Lound un noch moor Lound
Un wollen uk dän fräiske Sound
Un kweede dan, dät geen uum Gloowe
In uus goude Haatensstoowe.
Die Franke häd wildääge Gjucht,
Wo hie dät mäd dän Gloowe sjucht,
Daach sätte wie uus him äntjuun,
Dät häd mäd Gloowe niks tou dwoon!
Wie Fräisen blieuwe, wät wie sunt,
Un slo do Franken blaauw un bunt!
Jee, foar uus Fräidum, Eere, Ruum,
Wie kuume, wan dät mout, uk uum! (Een Klopjen an ju Doore)
Kum ien!

Heerold: Keening, heeret tou,
Dät wie nit langer blieuwe kou,
Do Franken häbe uus uurwunnen.
Jo brange Mönke mee un Nunnen,
Un Suldoaten uut dät Suude,
tou kristenjen hier aal do Ljuude.

Räidbod: Dät kon nit, noa, mien Troppen sunt stäärk
Un kampje mäd Krit uum ju wäästelke Määrk! (Määrk = Randgebiet des Landes)
Jo häbe mie aal Tjoue swädden,
dät kon nit, noa, jo häbe nit ferlädden!

Heerold: Jo wieren tjou bit in dän Dood,
Un lääse nu in't Bloud so rood.

Räidbod: Mien Troppen, sunt jo aal fernäild?
Dät Sleekfäild fon fräisk Bloud uurspäild?
Dät kon nit, noa, dät kon nit wee,
Wät hied iek daach so jädden Free!

Heerold: Jou Dochter niemet bie de Hound'
Wie fljuchtje buute fon dät Lound!
Aastfräislound is indäid noch fräi -

Räidbod: Un't Wääste kriege wie wier näi!

Heerold: Man sachte, täiwet daach een Wiele,
Uurs brangt tou Faal Jou düsse Iele.
Un sunt do Franken insen swäk,
Dan breeke wie him hiere Näk'!
Man düsse Tied is tou ferwachtjen,
Un ätter Sinnegaid tou trachtjen!
Ap Hälgelound, slo iek Jou foar,
Deer gungst du wai, mäd aal dien Skoar!

Räidbod: Mien Dochter, du un mien Suldoaten,
Do uurich sunt un hälpe moaten,
Wie baue uus ap't Ailound ap,
Bit wie bie Kansje, mäd aan Kap
Dät Frankenriek kou' deel wier slo,
Un Fräislound wier fereenje so!

FJOODE BIELDE – RÄIDBOD UN WULFRAM

Wulfram: Mien Gröitnis jält Jou, Uppermon,
Min Tonk, dät iek Jou baale kon!
Jie sunt wäil wontjouisk uur mie,
Man dät kon fluks iek lääse bie:
Wäil bän iek Franke, man nit Boul,
In Sens heert mie die Biskopsstoul
As Fjuund koom also iek hier wai,
Mäd jou tou baalen, düssen Dai.

Räidbod: Wät is it, wier uum gungt dät die?
Wolt du toun Krist wäil moakje mie?
Die kristelke Gloowe lät mie goud,
Man kwä' mie dät daach ap een Woud:
Wät wollen Jie deer wäil mäd roakje,
Dät Jie tou Kristen älken moakje?
Iek leeuwe wäil, dät Frankenriek
Wol moakje aal do Foulke liek,
Deermäd it lichter heerskje kon
Uur älken eer noch fräien Mon!
Noa, uum dän Gloowe gungt dät nit,
Dät gungt uum frankske Macht un Krit!

Wulfram: Iek bän bie God aan fräien Mon,
Die noch neen Wierk as Knjucht begon.
Uk wan iek fon do Franken aan,
Bän iek fon hiere Knjuchte naan.
Weer is, jo wollen Macht un Krit,
Min Wille is dät oaber nit.
Iek tjoonje fräiwillich min God,
Un moakje jou een eerdelk Bod:
Dät iek Jou kon ju Silme reeke,
Un fon ju Hälle fräi Jou spreeke!

Räidbod: Toufäärme täl mie fon din Gloowe moor!
Iek fräigede dät domoals al min Foar,
As hie do foar sin Dood heel kuut,
Mie laide noch sin Gloowe uut.
Noch moor deer uur iek wiete moat',
Man Oantwoud häd hie nit moor roat,
Uumdät hie dät do nit moor kuude,
Wült die Dood al foar him stuude.

Wulfram: Din Foar waas Krist? Dät wist iek nit,
Iek toachte daach foar aal ju Tied,
Hie waas aan Heeden, uunbeleerd,
Die roare Godhaide fereerd'.

Räidbod: Hie kwad mie't junner in sien Stoowe,
Dät hie is uurgeen tou Jou Gloowe,
Ju Silme hiede hie noch nit,
So stoorf hie sunner Goddes Krit.

Wulfram: So waas dät also, oach, wät läip,
So is hie een ferlädden Skäip.

Räidbod: Nu, Wulfram, täl mie fon dien Religion,
Uurs is dät aal nit ientousjoon.

Wulfram: Wie Kristen leeuwe an aan God,
die stäärker noch is as die Dood,
Hie is die eeuwich groote Foar,
Fon aal ju äidske Moanskenskoar.
Hie is dan sälwen Moanske wuden,
Wät bloot do maaste nit ferstuuden,
As Kristus, Suun, wude hie bädden,
Hied' Betlehem deertou uutkädden.
Hie präätende dan in dän Tämpel
Un roate uus een goud Eksämpel:
Wie skuulen lieuwje as hie,
Man deer foar sunt tou sändich wie!
Wie häbe deer ju Krit nit foar,
Sunt aalmantou so kwood un roar.
Man daach wüül hie uus Sänd're rädje
Fon uus 't Ferdierwen oaweskädje:
Hie druuch uus Sänden, stoorf an't Kjuus,
Fon Stroafe outouhälpen uus.
Un is dan ätters wier apsteen,
Kwad tou, eer hie in'n Heemel geen:
Hie wol wier kuume in sien Macht,
Un moakje een näie Waareld fon Pracht,
Hie wol noch insen mantje dän Dood,
Un Gjucht hoolde uur Goud un Kwood.
Goad is as hilligen Gäist bie uus,
As aaltied, eer un ätter't Kjuus.

Räidbod: Jou Gloowe lät mie wuddelk goud,
Un daach ferträt mie wät dän Moud.
Mie diede insen wäl beweerje,
Me skuul as Krist do Oolden eerje!

Wulfram: Deer häst du wuddelk gjucht, min Suun,
Man wieruum bäst du deer so juun?

Räidbod: Iek mai mien Oolden jädden Eere reeke,
Dät is foar mie een hillich goude Seeke.

Wulfram: So kum un läit dien Sänden oawespäile,
Dien Hällenstroafen heel un aal fernäile,
Dät is een hillich Sakermänt,
Foar aal do Kristen hänt un tränt.

Räidbod: Man düt, juunboalt dät nit din God,
Die roat uus ieuwen hier dät Bod,
„Du skääst dien Oolden wäil fereerje“?
Du wolt mäd Sände mie besweerje:
Dan wan mien Oolden in ju Hälle sunt,
In heete Gloud un öäsich Skietelstrunt,
So läite iek him nit in Stik,
So liefaleenich in Fjuur un Pik,
So wol iek ljauer sälwen liede,
As weese in dän Heemel bliede.
Behoold dien Woater, gouden Mon,
Iek dwo foar mien Oolden, wät iek kon.
So blieuwe ljauer iek aan Heeden,
As insen dät Uus Foar tou kweeden,
So blieuwe ljauer iek aan fräie Fräise,
As ap ju Ongel fon dän Frank een Äise!

Wulfram: Neen Waareldsmacht skäl die hier twinge,
Dät gungt uum Gloowensweerhaid hier!
Ju kon sik in dän Gäist nit tringe,
Truch franksken Moort un Kriechsbewier!
Die tou uurtjuugen bloot mäd Woude,
Mäd Wiesegaid un sunner Swäid,
Koom iek so fier hier ätter't Noude,
Un brange die aan hoogen Wäid:
Ju Biebel is een hillich Bouk,
Ju häd die wät tou kweeden:
Du eere nit moor Gäisterspouk
As uunbeleerden Heeden!
Dät Kristendum is frankisk nit,
Aan Krist kon fräisk wäil blieuwe! (Lukt een Biebelbouk uut sein Taaske uun tjudt deer betjuudengsful ap)
Fon frankske Macht un frankske Krit,
Died neemens hier wät skrieuwe!

Räidbod: Wät fluch häst du dien Woude boald,
Man wät du kwäst, neen Woater hoaldt:
Dien Rääde heel un aal fersuuk:
Mäd Gloowe drift die Frank Misbruuk!
Misbruukt dät Kristendum as Reewe,
Uum Macht tou stöänjen, as een Streewe!
Af deer wät oane stoant, af nit:
Do Franken wollen Macht un Krit!

Wulfram: Sjuchst twiske Bruuk un Misbruuk du naan Unnerskeed?
Dät naame iek aan aal tou grooten skeeuwen Treed!

Räidbod: Dät mai wäil weese gjucht un weer,
Man daach, die Misbruuk, die is deer,
Un iek bän Keening, iek mout suurgje,
Dät neemens sik mien Macht kon buurgje!

Wulfram: Uum Macht gungt die dät also uk?

Räidbod: Ju is foar't Fräisenfoulk een Luk,
Aan froamden Heersker waas nit goud,
Hie hiede aal tou driesten Moud,
do Fräisen tou benoaderjen,
Sik stuulen Goud tou goaderjen!
Man düssen Gruund, dät is nit aal:
Iek kwad dät bie dän Doodesfaal,
Bie't Deelbjoor fon min wäide Foar:
Iek mai him foulgje, heel un goar.
Wan iek ju Äide mout ferläite,
Dan kuume iek min Foar toumäite -
Un sit hie in ju Hälle uk –
So dreege iek dät sälge Juk!

Wulfram: Du wolt ju Silme also nit?
So kumst du ap dät Hällenspit!
Man daach iek die wät bidje wol,
Aaldät du faalst in't joopste Hol,
Sluut' mäd do Franken appe Stee
Aan fäästen, uunbreekbeeren Free,
Du waast, foar Kriech un älken Stried,
Is aaltied ju ferkierde Tied!

Räidbod: Dät 't Moanskenlieuwend wäidful is,
Deer uur is uk aan Heeden wis.
Foar Free wol dwo iek, wät iek kon,
Soloang' iek blieuw' aan fräien Mon.
Mien Dochter mäd sin Suun ferhölkje,
Deer kon Päppien niks juun bölkje. (Foarhong gungt ticht)

DIE TWÄIDE DEEL

FÜÜFTE BIELDE – DIE FÄILDTOACH JUUN DO FRANKEN BIGINT

Heerold ferkändiget Ättergjuchte oun dät Publikum, Räidbod misket sik ien un ärgript dät Woud.

Heerold: So hilkede dan Räidbods Wucht,
Grimoo'ald, uut Frankentucht.
So waas twiske Fräislound un Franken Free,
Do Fräisen bewoakeden ju See,
Do Franken lieten him deerfoar in Raue,
Fräi waas die Fräise, hie waas naan Skloue.
Bloot in ju Suudwäästfräiske Määrk,
Deer siet die Franke un waas stäärk.
Man wäkke Jiere waas dät leeter,
Stoorf Grimoo'ald, sin Foar deer ätter.
Sien Ätterfoulge is nit kloor,
Un Franken is nit eenich moor.
Do Franken sunt in Burgerkriech
Un älken hoopet ap sin Siech.

Räidbod: Die binnere Free fon Franken fernäild?
So luuke wie juun Franken in't Fäild!
Jee, tillet uumehooch do Soakse,
Nu skäl uus Fräidums-Kriech apwoakse!
Suudwäästerlound heert bold' wier uus,
Dan baadent äälke Säärk' un Kjuus!
Wie gjuchte wier ap uus Altoare,
Foar uus die frank'ske Fäind sik woare!
Wie drieuwe aal do Frankenljuude
Uut Fräislound uut un ätter Suude:
Iek luuke mäd jou in ju Slacht,
Foar jou tou roakjen Fräidumspracht!
Iek slo mäd jou do Franken deel,
Foar jou tou roakjen Ruum un Heel!
Krääftdäidich iersenhädden fräisken Stolt
Bräkt kuut in't Eende strääwich Eekenholt:
Wie Fräisen, ljauer dood as Skloue,
Wie sweere Fräislound eeuwich Tjoue!

Do Suldoaten: Hooch, Keening Räidbod, aal man hooch,
Wo jädden älken mäd him tooch!
Heel, Keening Räidbod, aal man heel,
Hie is uus Fräidums Stonnerpeel!

Suld. Aljert: Hie sluupet uut sin Muurdop uut
Un kampet säärm, mäd groote Wuut!
Hie lukt mäd uus in't Sleekfäild ien,
Sit nit in Huus bie Bjoor un Wien!
Skuult mäd uus Täärpe, Heem un Huus,
Is dät naan Grooten Tjoonst foar uus?

Suld. Oalerk: Foar wäl, as him, Räidbod, dän hooge,
Foar wäl spont ljauer aan sin Booge?
Foar wäl lät ljauer sik aan wierwe?
Foar wäl mai ljauer aan ferstierwe?
Foar wäl lopt ljauer aan in't Swäid,
Foar wäl rakt ljauer aan sien Häid?

Do Suldoaten: Hädfuchtich wollen mee wie sweere:
Wie tjoonje Fräislound tjou in Eere!

SÄKSTE BIELDE – IN DÄT SULDOATENLEEGER

Tjuusterch. Räidbod stoant in dän Skien fon dät Leegerfjuur foar sien Suldoaten. Twäin fon do Suldoaten sunt Aljert un Oalerk.

Räidbod: Nu heeret, mäiden kumt dät wäil deertou,
Dät wie do Franken wollen sätte ou,
Wie sunt al an do Franken tichte-bie,
Un mäiden wollen apdeeld loope wie
Fon aal do Sieden in dät Leeger,
Deer sit die Fäind, ju Antoal meeger
Un lait die Frank in't Eende unnen,
Wan wie him häbe so uurwunnen,
Marskierje wie in Uuträcht ien,
Ju Fräiske Stääd is dan wier mien.
Wie bruuke Kroasje, nouch un sääd,
Un skuulen ädder nu ap Bääd.
(Wiest ap Aljert un Oalerk)
Jie bee, jie hoolde nu ju Wacht,
Ap düssen Äiwend foar ju Slacht.

(Räidbod un do Suldoaten gunge in hiere Tälten, bloot Aljert un Oalerk blieuwe buute)

Aljert: Uus Keening is aan gouden Mon,
Dän iek in niks juunbaale kon.
Ju Heemat strääwich tou ferdäägenjen,
Mäd Free un Fräidum hier tou säägenjen,
Juun machtgriepske Begier tou sküülen,
Indäid mäd Doodesmoud touwielen,
Dät is dät allerhoochste Ideeoal,
Dät stäärket Haat un Moud so heel un aal!

Oalerk: Du, Aljert, boalst mie uut dän Sin hääruut,
Dän Räidbod nit moor iek ferräide kuud,
Nu kampet hie indäid mäd uus in fäästen Buund,
Mäd uus Suldoaten juust so as aan Fjuund.
Hie bjudt uus nit bloot gouden Räid,
Hie hälpt uus uk mäd Fjuur un Swäid!
Hie hoaldt sin oaine Kop deer wai,
Dät Fräislound nit ferljoose mai!

Aljert: Un mäiden, Oalerk, woll'n wie sjo,
Af wie do Franken konnen slo,
Af wie him konnen kriege deel,
Un winne Fräidum aal un heel.

Oalerk: Do Fäinde wollen wie ferdrieuwe,
Un fräi skäl Fräislound aaltied blieuwe!
Wan wie dän Fäind ienrichelje,
Wät wol hie sik fermichelje!

SOOGENDE BIELDE – JU SLACHT UUM SUUDWÄÄSTFRÄISLOUND IS FOARBIE

Heerold ferkändiget Ättergjuchte oun dät Publikum, wierunner al do touräächkeemene Suldoaten sunt, Räidbod misket sik ien un ärgript dät Woud.

Heerold: Nu heeret, Fräisen, jung un oold,
Iek sweere Jou, deer in juuns Woold,
Ju Slacht is sloain, die Kriech is uut,
So ludt dät Skiksoal sin Besluut,
Do Franken wieren heel uurrumpeld,
Sunt ferbluft man wimmeld, strumpeld,
Jee, unner fräiske Knäppelsleeke,
Deer moasten frankske Hälme breeke,
Hier' Juunweer waas man swäk un flau,
Un uus Uurwinst koom licht un gau!
Nu sjunget bliede, donset aal,
Dät waas do Franken hieren Faal.
Dan Fräislound is nu heel wier fräi,
Dät Fräiske Riek blöit ap wier näi!

Räidbod: So wollen wie dän Rhien uum'hooch,
As grooten fräisken Heerestoach,
Wie foare ätter Kölln mäd Skip
Un nieme't ien mäd stäärken Griep!

Aljert: Wie sunt foar ju Heemat in't Fäild ienleeken,
Un häbe ju frankiske Heerskup breeken,
Wie häbe foar niks as Fräidum kamped,
Sunt deer foar juun do Franken stamped,
Un kampeden mäd Häldenmoud,
Foar Fräidum, un dät waas uk goud.
Man wolt du die an Franken wreeke,
So is dät een goar kwoode Seeke,
Deerfoar wol iek nit jädden stounde,
Mäd roode, bloudfersmeerde Hounde!
Gungst du nu juun do Franken fääre,
So aadenst du naan Ruum, neen Eere.
Dät Frankenriek, so hälploos, as dät is,
Nu tou uurfaalen, dät is weer un wis,
Nit häldenhaftich, man een Skonde,
Deerfoar nit jädden iek min Booge sponde!

Rädbod: (böälket in ju Gjuchte fon Aljert) Hup, hup, Suldoaten, oumarskierd,
Iek häbe mie al risselwierd,
Fluks ap do Skiepe, moaket gaauw,
wie foare ap dän Rhien so blaauw. (Suldoaten gunge un moakje do Skiepe kloor tou't Oufoaren, ätter een bitje Toukiekjen Foarhong ticht.)

AACHTE BIELDE – ALJERT SIEN OOLDEN

Aan Buur un een Buurske in hier Huus bie dät Fjuur. Ju Buurske häd aan Pot uur dät Fjuur un sjudt.

Buur: Waas bloot uus Aljert wier in Huus,
So waas daach Bliedskup monken uus.
Oach hiede daach dät äärme Bäiden,
Sik nit äntsleeten, Suldoat tou wäiden!

Buurske: Waas hie daach noch bie uus buurgen,
Hieden wie neen läipe Suurgen!
Af hie lieuwet, weet iek nit,
Af hie fon dän Fäind apspit,
Taagjen däd mie smoals aan Droom,
Die al duusend Moale koom:
Is tou gruusich tou fertällen,
Twingt mie in dän Släip tou jällen,
Wikket Stäänen, wikket Stierwen,
Wikket Faalen un Ferdierwen,
Wikket Bläiden, wikket Bläärjen
Wikket sändhoaftich Fersäärjen
Wikket Troonen, wikket Truur,
Wikket Misten foar ju Muur! (Swicht een Sät Tied, eer ju fääre boalt)
Wilst uus Aljert nit ferstoant,
Wäk een Uunheel Määme oant,
Lukt hie dwälsk wier mee in't Fäild,
Iek bongje, hie is al fernäild!

Buur: Nit uus Aljert is ferdwäälen,
Man die Keening, die't befäälen!
Jee, mäd fräien fräisken Moud,
Häd sik daach uus Aljert tjoud,
Räidbod in dät Woud tou faalen,
Un him eerdelk tou juunbaalen.
Dät uurrasket wis un weer,
Waas hie daach so bliend aleer!

Buurske: Aljert is aan gouden Wäänt,
Kwood un Gjucht hie fonnern tränt.
Man wät hiede dät tou tällen?
Moaste daach, wät aal man skällen.
Waas dät dan nit aaltied so,
As wie däälich konnen sjo:
Goudegaid ferljust ju Slacht,
Läipegaid wint Krounenpracht!
Kiek ap aal do hooge Heeren,
Häd uus dät nit tou beleeren?
Kumt hie wier, so bän iek bliede,
Blift hie wäch, so mout iek liede,
Man suk Lieden is tou deeljen
Uum dät seere Haat tou heeljen:
Räidbod skäl sik läip ferfiere,
Wan wie aaskje Tol un Hiere!
Uunheel strikt mäd Macht tourääch,
Nimt uus wäl uus Aljert wäch!

Buur: Täi, die God fon Soaks un Swäid,
Woare him een heele Häid!
Bän iek bong, dät him wät skjucht,
Häbe wuddelk Nood, so gjucht!

NJUUGENDE BIELDE – DO FRÄISEN AP DÄT SKIP

Aljert, Oalerk un Keening Räidbod ap dät Skip, in ju Bäätergruunde noch moor Suldoaten, do wierkje.

Räidbod: Nu heeret, bolde sunt wie junner,
Un smiete Köln Kop-uur, Kop-unner,
So mout die Fäind ap't lääste wiete,
Wie läite uus nit stukken riete,
Wie sunt daach stäärker, as jo toanke,
Do Franken, do sunt nu do Kroanke!
Nu häd die Franke tou betoaljen,
Foar Möärenjen un foar Skendoaljen,
Dan Fräislound lät sik nit moor twinge,
Un nit moor fon sien Soaks truchtringe!

Aljert: Iek mout die insen noch juunbaale,
Un mie juun düssen Fäildtoach staale:
'T is weer, do Franken häbe uus besät,
Un masse Fräisen doodje lät,
Man wan du nu so juust dät sälge däst,
Iek tälle die, dät du nit beeter bäst!

Räidbod: Du lälken, loaien, bongen Säk,
Nu hoolde beeter fluch dien Bäk
Du hääst bloot grääsich läipe Nood
Un bongest deeruum foar din Dood!
Du kampest mee un foulgest mie,
Un uurs, uurs skäl iek doodje die!
Uumdät, die wooget aan Ferräid,
Die is foar Fräislound niks moor wäid!

Aljert: Un doodest du mie, so is seeker,
Du bäst daach niks as aan Ferbreeker,
Un wierst aleer daach suk aan Häld,
Deerfon heel Fräislound noch fertält!
Ferdäägendest mäd Moud uus Lound,
Un kampedest mäd Swäid un Hound';
Nu bloot noch drieuwen fon dien Macht,
Lukst du tou kampjen in ju Slacht!

Räidbod: (böälket) Wääs sinnich, af iek wol ferjeete mie,
Un dät waas heel un aal nit goud foar die!
Skääst sunner Fräigjen aaltied foulgje min Befeel,
Wie kampje hier foar Fräidum un foar Fräislounds Heel!

Oalerk: Jee, Aljert, dät uutreekend du
Die stoalst so juun uus Keening nu,
Die aaltied uus häd Fräidum broacht,
Dät hiede iek fon die nit toacht!

Aljert: Du, Oalerk, foulgest hier aan Mon,
Die aan Tyrann bloot weese kon,
Un toankst, du wierst deerbie noch fräi,
Wät uurs is in din Kop as Sträi?!

TJAANDE BIELDE – JU ÄROOBERENGE FON KÖLLN

Fräisen gunge fon't Skip, fernäile ju Kölner Stäädpoute un kampje juun frankiske Ferdäägenere. Ätter een Tied lopt aan Mönk uut ju Stäädpoute ruut.

Räidbod: Fluks, Aljert, loope him bäät-ien,
Die Mon, die präätent Brood un Wien!
Hie wol do Fräisen misjoonierje,
Un Fräislound deer mäd malträtierje!

Aljert lopt him bäät-ien, pakket dän Mönk un hoaldt him dät Soaks an dän Hoals.

Mönk: 'T mai weese, dät uus Biskop ätter Macht bloot strieuwet,
Man iek, aan litjen Mönk, die God toun Tjoonst bloot lieuwet,
Iek häbe deer niks mäd tou dwoon,
Un bän deer nit foar dood tou sloon!
Wääruume, Fräisen, dwo jie dät?

Aljert: Wült Räidbod dät befuulen häd.
Iek dwo dät heel un aal nit jädden
Man uurs mien Lieuwend is ferlädden – … (Aljert lät dät Soaks sinke.)
Un daach, iek wol die loope läite,
Dan aal dät Bloud is uuremäite.

Räidbod: Wät sjo iek hier, wät skäl dät aal?
Du Oolde Stuurkop bäst wäil maal!
Iek brange fluks in't Skiere dät,
Nu sjuchst du ins, wät deer uut wäd! (Räidbod nimt sin Knäppel un haut do bee mäd aan Sleek ap dän Gruund. Aljert is fluks dood, die Mönk rööget sik noch un Räidbod rakt him noch aan mäd dät Swäid uur.)

Mönk: (Böälket mäd lääste Krit) Du, heere wät iek tou die baale,
Räidbod, du skääst uk noch faale,
Du häst aan Kriech ankändiged,
So häst du die fersändiged!

Räidbod: (Sinnich) Wät rood, mien Hounden, fon dät Bloud...
Wät swindt mie aal min Stolt un Moud...
(Gungt ap do Kniebele ieuwenske dän Mönk)
Iek sjo it nu, dät waas ferkierd,
Iek häbe ungjucht kommandierd:
Aal bit ap Köllen uumetou,
So fuur iek ap dän Rhien so blau,
Iek noom it ien mäd groote Krit,
Behoolde wol iek dät daach nit!
Iek bichtje die, nu heere tou,
Iek toachte, iek waas Fräislound tjou,
Deerfoar iek möärende, fernäilde,
Sieläärge nit meeliedend fäilde,
Iek häbe Säärken oawebaadend,
Aaldät min Foar häd mie al waadend,
Iek skuul dät Kristendum annieme,
Iek kuud mie daach wäil nit betieme!
Wät heerst du nit?! – du bäst al wäch.
Naan Heeler hoalt die moor tourääch!
Wät eendloos fljut hier Moanskenbloud,
Dät lät mie as een stoarmske Floud!
Deer is naan Höäwel un naan Diek
Die nit fon sukke Stoarmfloud briek,
Deer is naan Dau, deer is naan Rien,
Die wiet wier waaske kon mien Lien!
Wät däd ju Hälle gruusich wrakje,
Mie fääst mäd roode Buulgen pakje!
Un aal do häbe iek fergeeten,
Uumdät iek mie so häd äntsleeten,
Dät iek do Franken nit wol skoonje,
Un Fräislound bit ap't lääste tjoonje.

Oalerk: Häi, Räidbod, kiek, ju Slacht is sloain,
Un ju Stääd Kölln is nu uus oain,
Man frank'ske Boskuppere kwieden,
Dät jo noch Jäild tou bjooden hieden,
Wan wie him Köln tourääch wier reeke,
So waas dät daach een goude Seeke,
Wie konnen deer noch Jäild foar kriege,
Un skällen riek ap't Skip wier stiege.

Räidbod: Dan dou do Franken ju Stääd wier,
Iek wol nit, dät wie blieuwe hier,
Ju Stääd, ju heert tou Franken wäil,
Un dät wie hier äärooberd heel,
Dät waas ferkierd, een Ungjucht aal,
Dät waas die lääste sukke Faal.

Oalerk: So wollen wie ju Stääd ferkoopje,
Un wollen foar ju Toukumst hoopje,
Dät Franken nit ap Wräike sint,
Un uus mäd näie Krit uurwint!

Räidbod: Iek häbe aal dät Sloachtjen sääd,
Dät is so gruusich un so häd,
Dät Foarslound bän iek wäil befuulen,
Uum it foar dän Fäind tou skuulen,
Man suk aan läipen Heerestoach,
As mie dät do in'n Sin ienflooch,
Unsinnich, döäsich Bloudferjooten,
Un sik juunsiedich dood tou skjooten,
Dät duur dät daach wäil nit moor reeke,
Dät is een düüwelsk läipe Seeke. (Stoant ap)
Iek tjoonje nu in sachtsinnigen Free,
Mien Ljoofte tou mien Fräislound an ju See,
Dan Ljoofte tou ju Heemat kon uk freedelk,
Un fon dät Sloachtjen hier gjucht unnerskeedelk,
Uk sunner Bloudferjooten pleeged wäide,
Dät neemens mout unsinnich ins noch bläide.
As gouden Keening wol iek Fräislound tjoonje,
Un aal do Fräisen, do wäil junner woonje.
Iek wol as gjuchtfäidigen Mon,
Wäil aaltied dwo, wät iek dwo kon.
(Gungt heel foare appe Been)
Iek wol wäil weer un wuddelk beeter,
Jou weese Boas, däälich un leeter,
Bloot kon aan Keening sunner Knjucht,
uur't Keeningriek nit heerskje gjucht:
Jee, älke Steede, Stääd un Stound,
Toun Stöän mie reeke mout ju Hound';
Ju heele Heemat, ju mie heerich
Hoolde säärm sik fluch un flöörich
Dät Fräislound freedelk, froai un fräi,
Ap eeuwich blieuwe frisk un näi.

DIE TRÄÄDE DEEL

ALFTE BIELDE – RÄIDBOD FLJUCHTET ÄTTER SEELTERLOUND WAI

(Die Heerold ferkändiget een Foulksmasse, wo dät fääre geen is un in Eende, dät Räidbod sik uut Nood foar do Franken ätter een Lound touräächleeken häd, dät fon Foane uumroat is, un dät hie foar beeter hoaldt as älke Fäästenge. Aljert sien Oolden lusterje tou.)

Heerold: Die frank'ske Mönk, hie hied' in't Stierwen,
Wäil Fräislound rädded foar't Ferdierwen:
Truch him häd Räidbod daach noch blouked,
Dät Kwoode hiede in him spouked.
Sänt düsse Tied waas Räidbod goud un sacht,
Un Fräislound blöide ap in aal sien Pracht,
Die Keening keek toufree uur't heele Riek
Dät Fräiske Lound, so plat un liek.
Hie fierde mäd goudgünstige Hounde,
Dät Foulk hier in do fräiske Lounde.
Ju kwoode Tied foarbie nu waas,
Dät koom do Fräisen aal toupaas.
Aan suunden Stolt in't Fräiske Haat,
Fon aal do Foulke heel apaat,
Dät saach die Keening un waas bliede,
Wät hie nu daach noch roaked hiede.
Man ätter een gjucht kuute Wiele
Is hie wier fljuchted, heel in Iele,
Uumdät een läipe Baaleräi
geen uume in dät Lound wier näi:
Deerätter skäll'n do Franken kuume
Tou steeten Räidbods Heerskup uume!
Uus Keening häd sik also toacht,
Hie nimt sik beeter nu in Oacht,
Un fljuchtede in een fräisk Lound
Dät's in dän Foan apspäild uut Sound.
Uum wai tou kuumen, bruukt me'n Bood:
Tou roakjen uur ju Äi is't bloot.
Juuns Lound is beeter as een Buurich,
Dät blift ap't lääst fon Fräislound uurich,
Uk wan die Franke kricht dät aal:
Düt Lound kricht nooit hie tou Faal!
Die in dän Heemelswoain wäil lukt sien Boan,
Die roat uus deerfoar ieuwen düssen Foan,
Dät Fräisen bääte Wuulgäärs, Moas un Bjunt
Wäil skuuld foar Sassen- un foar Düütskdum sunt!
Tou tällen, wier düt Lound wäil is,
Wuud' mie ferbeeden, weer un wis,
Un uk dän Noome fon juuns Steede
Duur iek fon jou aal neemens kweede.
Iek häbe kweeden, wät iek kweede duur;
Een Stilkenhaid is läider aal dät uur.

Aan Mon uut ju Masse: Man, wäl toanke kon, mout wiete:
Die Frank wol Fräislound stukken riete!
Die Keening un sien groote Troppe,
jo hoolde nit moor wai do Koppe!
Die Mon häd Nood, so koold as Froast,
Hie heerde fon do Franken hoast,
Knipt ien dän Stäit, die skuur'ge Huund,
Wilst Franken slacht uus seer un wuund!
Un skäl juun Franken daach wät skjo,
So mouten sälwen wie wät dwo!
Tou hoarjen ap dät Saisenspit,
Sunt nu uus Woapen, meen'n jie nit?
Beielet jou, 't is nouch tou moakjen,
Uum ju Uurwinnenge tou roakjen!
Nu hup! Wie gunge ätter Huus,
Moor wol hie daach nit tälle uus.

(Dät Foulk gungt uuteenuur, uk die Heerold gungt deelsloain wäch. Bloot noch Aljert sien Oolden blieuwe deer.)

Buur: Wier foar look in ju Slacht uus Suun,
Wan nit tou't Skuul foar Huus un Tuun?
Do Noabere, mäd Soakse skäärp,
Wan nit tou't Skuul foar Meent' un Täärp?
Wierfoar ron Fräislounds Wääntebloud,
Waas nit foar Fräislound aal die Moud?
Die Keening died' dät Foulk misbruuke,
Dän oaine Foardeel aaltied sluuke,
Un as deer juun wät kwad uus Wäänt,
Foont hie een lälk un gjouelk Eend!

Buurske: Dät Eende, dät uus Aljert foont,
Häd Räidbod säärm sik wäil fertjoond!
Man kwä', dät Lound, wier hie nu is –
Die Heerold kwaad daach weer un wis...

Buur: Deer hääst du äächt un eerdelk gjucht,
Dät kann' iek uut mien Tied as Knjucht!
Ins, as wie seeten bie dät Fjuur,
Fertäld' die Ooldbaabe deer uur,
Dät fon dän hooge Foan uumroat
Aan Deel deer lait fon n fräiske Stoat
.

Buurske: Iek weet, du hääst mie't al fertäld,
Ju Wräike nu in'n Iedenst jält
Tou fuul died uus die Heerold kweede:
Iek weet, wier Räidbod häd sien Steede!
In Seelterlound fäilt hie sik seeker,
Deer skäl hie faale, die Ferbreeker!

Buur: Du meenst, iek skäl him...

Buurske: Meene iek!

Buur: Man sunt wie deertruch nit juust gliek?
Ferbreekere, as hie aan waas?

Buurske: Die Uutwai kumt die wäil toupaas!

Buur: Man wan't so is!

Buurske: Wolt du din Suun ferräide?
Kuud hie deer uur bloot kundich wäide,
Dät du him düssen Tjoonst nit däst,
Dät du naan gouden Foar him bäst,
Dät du sien Antoanken bespäist,
Hie wude wierkuume as Gäist!

Buur: Uus Aljert, aal sien Lieuwendstied,
Fon Wräike hie niks hoolden died'!
Du waast daach, as uus Keening do
Do Franken wüül noch hädder slo,
As dät foar Fräislounds Fräiegaid
Wäil waas een Unfermiedbeergaid,
Hie biddede mäd fräien Moud,
Uum Free, fergoot deer foar sien Bloud!

Buurske: Wan die mäd't Swäid bloot baale kon,
Dan dou dät juust so, steetske Mon!
Wäl sacht un freedelk ättersint,
Du saachst, dät suk aan nooit wint!
Uus Suun häd juun dän Mon ferlädden,
Un du häst mie ins Tjoue swädden.

Buur: Fonsäärm, ju Tjoue swuur iek die,
Dän Dai, do hieden Wäärskup wie.

Buurske: Dan dou uk, wät iek die nu kweede,
Gung nu ätter düsse Steede!

Buur: Wät häd mäd Tjoue dät tou dwoon,
Aan Mon uut Wräike doodtousloon?

Buurske: Dan fräigje iek die eenfach so:
Kwäd, hiedest du dien Bäiden ljo?

Buur: Fonsäärm!

Buurske: Un juust so uk wäil mie?

Buur: Jeewäil!

Buurske: Min Mon, dan föige die!
Gung deer man wai in frankske Dracht
Mäd wiete Flaage foarbie an ju Wacht,
Un kwä' man deer, du wierst aan Soanden,
Uumdät do Franken ju Häidene koanden.

Buur: Man wät...

Buurske: Niks wät. Du heerst ap mie!
Un iek, iek säi' ju Dracht foar die.

TWEELFTE BIELDE – RÄIDBOD SIN DOOD

Die Buur in frankske Dracht sticht mäd wiete Flaage uut sein Bood. Foar him stoant aan Uutändjer mäd aan Wäänt.

Buur: Tou't Gröitnis ou niem'iek min Houd
Un gjuchte nu an Jou dät Woud:
Mien Heerskup soande mie hier wai
Uumdät iek däälich, ap düssen Dai,
Hier mäd Jou Keening baale skäl.

Uutändjer: Nu kwäd' mie man, wäl bäst du, wäl?
Mäd suk een Dracht ap fräisken Pound,
Bäst du aan Fäind uut frankisk Lound?

Buur: Aan Frank bän iek, man freedelk keemen,
Dan Koarl Martell, as Fürst tou reemen,
Hie soande mie uum aan Ferdraach,
Tou moakjen twisk' uus Rieke daach.

Uutändjer: (Tou dän Wäänt) Mien Bidden, loop' un gjuchte uut,
Dät hier aan Mon wäil staant fon buut.
Iek blieuw' hier in Uuteend stounde,
Ju lieke Soise in mien Hounde.
Wildääge kumt noch moor as aan,
Een frankisk Heer fon bääfte'n Faan.
(Tou dän Buur) Iek mout, jie wieten't, wontjousk wee'
Bän Skillersmon ap düsse Stee'.

Buur: Tou aan die is fon Fäinde soand,
Dän neemens hier in't Lound wäil koant,
Wäl deer noch wäil Fertjouen häd,
Dän kumt dät Skiksoal aal tou häd.

Uutändjer: (bong) Nu kwäd man, Frank, wo is dät meend?
Du wolt daach wäil nit in dät Eend...

Die Buur lukt dän Knäppel uut sin Jikkel un doodet mädeens dän Uutändjer.

Buur: Deer lait hie nu, die döäs'ge äärme Mon.
Nu gau, dät iek him noch ferstopje kon!
(Die Buur smit dän Uutändjer in aan Busk, ju Saise ieuwenske sik in't hooge Gäärs.)
Tou nu tou geen dät aal man goud.
Wan leeter bloot nit fljut mien Bloud!
(Räidbod ferskient in ju Fierte) Un nu kumt uk die hooge Füürst,
O Täi, wan du mie näidich wierst!
(Räidbod kumt naier)
Räidbod: So is ju Boskup also weer,
Aan Soanden kumt fon't Frankenheer?

Buur: Wät sunt jie deer so uur ferwunnerd?
Dät frankske Fjuur uumhooch wier tunnert!

Räidbod: Man wier, bie Heemel un bie Häl',
Is die, die die bewoakje skäl?

Buur: Die Skillersmon, die mout bloot kuut,
Kumt fluks wier tou dän Holtbusk uut.

Räidbod: Jou Ljoogen, dät is Jou niks wäid,
Dan iek, iek häbe säärm een Swäid!

(Lukt dät Swäid un swingt't gau uur dän Buur wäch, man die häd sik deelbukked un häd mädeens ju Saise liek an dän Boom un hoaldt ju dän Keening an dän Strot)

Buur: Wäch mäd dät Swäid, Ferbreeker, du,
Uurs doodje iek die hier un nu!
(Räidbod lät sien Swäid faale. Die Buur tringt him mäd ju Saise fääre tourääch.) Du Jöäkel du, dät dwo iek so un so,
So koast du mie bloot sälwen nit moor slo!

Räidbod: Mie so tou doodjen, dät däd die nit eerje,
Iek kon mie daach nu nit moor weerje!
Uum niks as Wräike gungt die dät,
Man heer mie tou, iek täl' die wät:
Iek toachte insen so as du,
Man kiek mie oun, wät sjuchst du nu?
Iek wol in Toukumst sunner Wräike
Uur't Lound tou heerskjen wäil fersäike.
Wüül't Fräiske Riek hier bääte'n Foan
Wäil woarje foar dän frankske Woan.
Iek hoopede, me kuud in Free,
Ärhoolde hier een Fräiske Stee'.
Man't Frankske Riek frät aal mäd Wonne,
Wol uus nit moal tjo Täärpe gonne!
Iek sjo, fon Eere weet die Franke min,
Hie häd foar sowät daach naan Sin!

Buur: Iek waas aan Franke, toanke aal,
Un daach ap Fräisk iek mäd die baal':
Iek bän indäid aan fräien fräisken Buur
(Lukt dän Knäppel bääte sin Rääge foar)
Die Foar fon Aljert haut die 'n Knäppel uur!

Räidbod: O läit mie, läit mie lieuwje!

Buur: Suk Jood mout iek uutrieuwje.
(Buur haut Räidbod dood.)

JU TRÄTTIENSTE BIELDE – DIE HEEROLD FERKÄNDIGET RÄIDBOD SIN DOOD.

(Die Heerold stoant haager, foar him dät meene Foulk, Buur un Buurske deerbie)

Heerold: O Fräislound, heere dän Ferträit,
O heere fon ju gruus'ge Däid!
Uus groote Keening, Räidbod, fäl
fon Frankske Hounde dood adeel
Dät waas uk neen Suldoatentroppe,
aan Mon koom oankeld ätter boppe
Fon Moormer- af Uurleedingerlound
Koom roiend hie mäd stäärke Hound.
Also fon ju fon Fräiske Siede -
Hie Seelterlound betreeden diede!
Un fluks wier deel ju Seelter Äi,
Die Möärender is hier ap't näi!
Dät Fräiske boalt hie slonk as ächt,
Daach Göitjen uut sien Lound hie drächt.
Me koant him deer oun ap aan Glap,
O sättet deer jou Huunde ap!

Buurske: Un wier häd nu sien Grääf die Doode?
Wolt du uus deer uur Boskup bjoode?

Heerold: Bie Baalenje in Seelterlound,
Deer lait die Keening in dän Sound.

Buurske: Duur iek wäil wiete, wier is't niep?

Heerold: Is die ju Fotje aan Begriep?

Buurske: So, so, ferflouked dät heele Fäild,
Un fon dät Misluk heel uumspäild
Neen Raue foar dän Keening nit,
Ju Sände pakket him mäd Krit. (Smüüsterlaachet gruusich)

Heerold: Jee heere, monken't Foulk me kwäd,
Dät hie een Skoar Suldoaten häd:
Een Troppe Äidmontjene sunt
As Wacht him keemen fout un prunt.
Jo woakje, bit hie wier apstoant,
Sien Troppe juun ju Sände soant!

Buurske: (kikt him ferbiesterd oun, täift un böälket mädeens ätter dän Heerold) Äidmontje, Äidmontje, biet mie nit!
Äidmontje, Äidmontje, spiet mie nit!

Buur: Wät is, mien Wieuw, bäst du maal?

Buurske: (Tou dän Buur) Äidmontje, Äidmontje, biet mie nit!
Äidmontje, Äidmontje, spiet mie nit!
(Lopt wäch)

Buur: Ju is ferbiesterd, heel un aal!
Lustere tou, du mien dul Wieuw,
Loop nit wäch, mien Ooldske, blieuw!

(Buur lopt hier bääte-ien)

Heerold: Wät diede ju so oarich jälle?
Eengoal, nu kon iek fääre tälle.

Buur: (uut ju Fierte) Hälpe! Ju wol mie ferdrinke,
Wol mie in dän Foan fersinke!

Aan Mon uut ju Masse: Hup, nu fluks deer wai wie loope,
Branget Plonken, Stokke, Roope!
Do bee sunt in dän wäite Foan,
Deer mouten wie tou rädjen oan'!

(Do Ljuude stoarmje maast in do Huuuse un hoalje een poor Plonken, Stokke un Roope. Uk die Heerold moaket mee. Man do kumt al aan Oolden Mon.)

Oolden Mon: Dät is tou leet, nu hooldet ap,
Iek saach dät aal mäd oainen Glap,
Deer bääte, bie ju Misluksstee',
Jo sunt fersakked, allebee.

Heerold: Dät twäide Misluk in so kuute Tied,
Dät hier uus Lound tou lieden hied!
Iek mai noch tou dät fäärme kweede,
Dät hier düt Lound in Räidbods Steede,
Naan Keeningssuun tou bjooden häd,
Die nu die näie Keening wäd.
Ju Dochter sit ap frankske Gruund',
Is mäd do Franken in dän Buund.
So mouten Tinge an ju Macht,
Skäl'n hoolde uur uus Lound ju Wacht!
Naan Keening moor uus Lound bewoart,
Neen Heerskup moor uus Foulk bedoart,
So kon iek Fräislound bloot besweere,
Hoold dien Fräidum hooch in Eere!
Un wan do frankske Fäinde sik in Fräislound tummelje,
So skäl uus Roup bit Kölln un fääre grummelje:
„EALA FRYA FRESENA!“